Tot begin negentiende eeuw waren hondengevechten met buldoggen heel populair in Engeland. Na 1820 namen deze echter steeds meer in populariteit af en hield men de Engelse bulldog vooral in huis als gezelschapshond.

De bulldog, die groot en fors van gestalte was, begon men te kruisen met terriërs. De hond die hieruit voortkwam was kleiner, maar net als zijn voorouder de Engelse bulldog vrij gespierd en stevig gebouwd. Deze honden werden toy bulldogs genoemd.

Door de industriële revolutie nam de werkgelegenheid in Engeland af en heel veel mensen gingen hun geluk beproeven in Frankrijk. Velen onder hen verhuisden naar Calais en namen hun honden mee. Na verdere kruisingen met terriërs kregen deze honden staande oren.

Hondenliefhebbers vonden dit wel een bijzondere hond. Ze werden omwille van hun bijzonder grappige vleermuisoren heel populair in Frankrijk.

Door zorgvuldig fokken en opnieuw kruisen ontstond een hond die de voorvader werd van de Franse bulldog zoals wij die nu kennen. Hij werd weer naar Engeland uitgevoerd en werd er door de kennelclub als Franse bulldog erkend.